FAQ: waar komt D en DD vandaan?
Toen we in 1999 bezig waren met het ontwikkelen van de internationale afspraken rond naamgeving moesten we een, voor iedereen aanvaardbare, oplossing vinden om de donkerfactoren aan te geven. Aan diverse mensen werd gevraagd om op zoek te gaan naar een passende oplossing, maar lange tijd bleef het stil. Op 1 augustus 2000 kwam Dhr. Clive Hesford uit Cheltenham (Verenigd Koninkrijk) aandraven met een vrij logische oplossing: wanneer we formules gebruiken om een donkerfactor aan te geven, schrijven we als symbool een hoofdletter D (een hoofdletter, omdat het hier om een autosomaal dominante vererving gaat). Het idee van Clive was eenvoudig, maar toch doeltreffend. Voor de basisvorm zal er voortaan alleen groen (green) gebruikt worden zonder toevoeging van ‘licht’. De aanwezigheid van één donkerfactor zou men dan aangeven met D green (D groen), waarbij de letter D staat voor de afkorting van Dark. De aanwezigheid van een dubbele donkerfactor kan dan aangeduid worden met twee hoofdletters D, dus in dit geval DD groen. Zodoende kunnen we in de Engelse taal het ezelsbruggetje D (dark factor) en DD (double dark factor) gebruiken. Het prachtige aan deze oplossing is dat we hem eveneens bij elke basismutatie kunnen gebruiken waar één of twee donkerfactoren mee gecombineerd worden.
