FAQ: er wil wel eens wat gediscuteerd worden over de kleur van de slagpennen bij Pyrrhura rhodocephala. Volgens de meeste beschrijvingen zouden enkel de kleine vleugeldekveren wit zijn, maar heel wat vogels in avicultuur hebben een of meerdere witte slagpennen. Dat stelt problemen voor de standaardeisen en de vraag is dan ook wat er het dichtst bij de werkelijkheid is.
Wel om dit probleem op te lossen hebben we eerst en vooral de originele beschrijving van deze soort (toen nog aangegeven als Conurus rhodocephalus) door Slater uit 1870 er bij gehaald en daar staat eigenlijk het antwoord al want in deze beschrijving lezen we:
92. CONURUS RHODOCEPHALUS, Sp. UOV.
Lcete viridis : reniigibus intus nigricantibus, extus cceruleseentibus ; pileo roseo-rubro : ventre medio et caiida tota rubiginosorufis : tectricibits subalaribus viridibus: rostro albicante : pedibus obscure corneis : long, tota 9, alee 5″2, caudcB reetr, med. 4*5, ext. 2’G.
Ilab. Vicinity of Merida (Goering).
Of this new Goniirus Mr. Goering obtained two male specimens near Merida. One of these, described above, appears to indicate a species most nearly allied to C. roseifrons (Finsch, Papag. i. p. .534), but differing therefrom in tlie want of the red rump and brownthroat. The second specimen agrees with the first, except in having the coverts of the primary quill-feathers white. This, however, we regard as probably due to incipient albinism, as one of the primaries in the left wing is also partially white, and there are likewise traces of the same colour on the under wing-coverts.
Met andere woorden ook het type exemplaar heeft een witte slagpen. Niet ten gevolge van albinisme zoals men toen dacht, want die verklaring dateert uit 1870 en klopt zeker niet meer met de huidige inzichten, maar dit hoort gewoon bij het fenotype van deze vogels. Correspondentie met een bevriend onderzoeker ter plaatse bevestigt ook dat deze vogels, meestal de volwassen exemplaren, in de wildbaan een of meerdere (gedeeltelijke) witte slagpennen hebben.
Trouwens, het is de normaalste zaak van de wereld wanneer bepaalde veervelden, in dit geval de kleine vleugeldekveren, amelanotisch zijn (geen eumelanine bevatten), dat de omliggende huidsegmenten daar ook problemen kunnen mee hebben. Dus deze witte slappennen zijn zeker geen uitzondering, integendeel.
Met andere woorden witte slagpennen bij deze soort als ‘verkeerd’ beschouwen, is volgens mij, dan ook geheel onterecht.
