Af en toe wordt een mens stil…, heel stil. Net zoals vandaag. Tussen het stapeltje brieven welke de postbode geleverd had stak er een overlijdensbericht. Het eerste wat dan door je hoofd flits is: wie is het nu? Toen ik de brief opende werd ik stil. Ongeloof maakte plaats voor verbazing …. Geert Vankeirsbilck is niet meer.
Ik leerde Geert heel lang geleden kennen toen hij, als fokker van swiftparkieten, een aantal mutanten op zijn hok had waarvan de naam niet steeds duidelijk was. We trokken samen op onderzoek en dankzij zijn persoonlijke inzet werd het raadsel rond de mutanten bij deze swiften voor eens en altijd opgelost. Hij was gedreven in zijn hobby en wilde het allemaal ‘goed’ doen. Dankzij zijn passie en volharding hebben veel fokkers dan ook de weg gevonden naar de swiftparkiet.
Helaas, het leven hier is maar tijdelijk en ondanks het feit dat hij nog maar net 51 jaar jong was, heeft hij dit aardse leven nu ingeruild voor wat hierna komt. We zullen hem missen.
Onze gedachten gaan uit naar al wie hem moet missen. Geert bedankt voor je vriendschap!!
Dirk Van den Abeele
